(Polski) Przestrzeń ruchu podlegająca stałym zmianom. Puste przestrzenie, odrobina koloru, zbieżność. Krajobraz, spojrzenie, dotyk. Pamięć czasu i przestrzeni.

choreografia, scenografia i światła – Rami Be’er
muzyka – Faultline, J. Carpenter’s, A. Thersi, S. Endersen & C. Wallumrod & H. Sten, A. Desplat, Bjork, F. Buttons, Krieg und Frieden, Thee Silver Mt. Zion, O. Arnalds & A.S. Ott, Blonde, Redhead, D. Labrosse & I. Mori & M. Tetreault, Elvis Presley, P. Jeck, Kid Koala, Primus, The Knife, Murcof, E. Karaindrou, Micachu & The Shapes & London Sinfonietta, O. Yoshihide
dźwięk – Rami Be’er, Alex Claude
kostiumy – Rami Be’er, Lilach Hatzbani
kierownictwo prób – Nitza Gombo

Energetyczna podróż do wnętrza ludzkiej natury.
16 perfekcyjnie zsynchronizowanych tancerek i tancerzy pręży mięśnie w idealnie dopasowanych strojach. Sposób w jaki muzyka prowadzi ich ciała, działa na odbiorcę niemal hipnotycznie. Pomijając sporadyczne humorystyczne lub mroczne momenty Horses in the sky wyróżnia się wybitną jakością i wysublimowanym stylem. Efekt ten został osiągnięty dzięki harmonijnemu połączeniu światła, ruchu i kostiumów.
Choć scena skąpana jest w świetle, które rozprasza się na ciałach artystów, wyraźnie zaznacza się na niej punkt kontrastu. Proste stroje w kolorze beżu i bieli przyczyniają się do zacierania granicy płci, co nadaje specyficznej subtelności widowisku.
W nieoczywistej przestrzeni muzycznej zawarte zostały utwory artystów pokroju Björk czy Elvisa Presleya, a także zaskakujące dźwięki banjo. Dyrektor artystyczny i choreograf Rami Be’er zachęca publiczność do znalezienia własnej interpretacji swojego dzieła.