Pomysł przeniesienia „Carmen” wg Prospera Merimée na scenę narodził się w tym samym czasie, kiedy powstawały zdjęcia do filmu Carlosa Saury, pod tym samym tytułem. Niespodziewany sukces tej produkcji przyspieszył tylko pracę Antonio Gadesa nad tworzeniem tanecznej wersji, która – finalnie – okazała się dziełem tej samej wielkości, co wcześniejsze „Krwawe Gody” czy „Suita Flamenco”. Paryska premiera baletu z 1983 cieszyła się zarówno popularnością wśród widzów, jak i uznaniem krytyków; Antonio Gadesa okrzyknięto nie tylko jednym z najznakomitszych tancerzy gatunku, ale także zaczęto go stawiać w gronie największych współczesnych choreografów flamenco. Podczas jednej z konferencji prasowych artysta wyjaśnił powody, dla których zrealizował swoją wersję „Carmen”. Według niego – artystyczne interpretacje jej postaci często były krzywdzące i powierzchowne. Kiedy w 1837 roku powstał literacki pierwowzór Carmen jej autor wywołał skandal wśród purytańskiego społeczeństwa i tych, którzy nie dostrzegli w Carmen symbolu emancypacji kobiet. Z drugiej strony, nie
bulwersowała nikogo postać Don José – niewiernego burżuja, który traktuje ukochaną jak prywatną własność. Natomiast Carmen Gadesa nie jest ani frywolną kobietą, ani „pożeraczką męskich serc”, lecz uczciwą kobietą, która mówi kiedy kocha i nie ukrywa, kiedy przestaje kochać. Innymi słowy, Carmen to kobieta z poczuciem własnej wolności, która woli umrzeć niż tę wolność stracić; kobieta, która posiada własne pojęcie klasy i szlachetności -kocha całą sobą i nigdy nie zapomina o swoim społecznym pochodzeniu. Odnosząc się do światowego sukcesu swojej realizacji choreograf często przytaczał słowa jednego z francuskich krytyków, który stwierdził, że „Merimée sprowadził „Carmen” do Francji, ale Saura i Gades przywrócili ją Hiszpanii”.

tancerze:
Carmen – Stella Arauzo
Don José – Adrian Galia
Toreador – Jairo Rodríguez
Mąż – Joaquin Mulero
oraz Cristina Carnero, Maite Chico, María Nadal, Marita Martínez-Rey, Carolina Pozuelo, Loli Sabariego, Lucía Campillo, Luisa Serrano, Claudie Ibarra, Vanesa Vento, Miguel Lara, Elías Morales, Antonio Mulero, Adrián Mejías, Ángel Gil, Antonio Ortega
śpiewacy:
Enrique Pantoja, Juañares, Manuel Chacon, Alfredo Tejada, Gabriel Cortés, Johnny Cortés, „La Bronce”
gitarzyści:
Juan Antonio Zafra, Andres Carmona, Ramón Jimenez