Mother’s Milk. Pieśń miłosna na cześć rodziców
Wykorzystując język tańca, dyrektor artystyczny zespołu Rami Be’er zgłębia swoją fascynację europejskim dziedzictwem kulturowym, którą zaszczepili mu doświadczeni Holokaustem rodzice. Na chwilę udaje mu się obudzić, przekazane przez nich, wspomnienia dotyczące życia i kultury. Na słabo oświetlonej – głównie przez wiszący pośrodku żyrandol – scenie, choreograf stworzył mroczną przestrzeń, w której słychać tylko bicie serca.
W przedstawionych kompozycjach widać dziedzictwo ojca Ramiego – był on wybitnym architektem, który w połowie lat pięćdziesiątych dwudziestego wieku stworzył koncepcję architektoniczną kibucu, wyrażającą idee jego mieszkańców, których życie opierało się na współpracy i równości w obrębie zjednoczonej, jednorodnej społeczności.
Be’er prezentuje jedno z najwspanialszych requiem ostatnich lat, stworzone przy użyciu języka tańca. To dzieło, które jest z jednej strony abstrakcyjne, ponadczasowe, uniwersalne, a z drugiej strony opowiada intymną historię miłosną rodziców, wyrażając również wielkie poczucie straty po ich odejściu.
Yonat Rothman