————-

Łódź to dziś trzecie największe miasto w Polsce. Warto pamiętać, że historię Łodzi jako aglomeracji przemysłowej rozpoczyna postanowienie namiestnika Królestwa Polskiego z 1820 roku zaliczające nasze miasto do miast fabrycznych. To dzięki staraniom Rajmunda Rembielińskiego i Stanisława Staszica rozpoczął się decydujący etap w dziejach Łodzi.  Decyzja władz rządowych Królestwa Polskiego dała Łodzi ogromne możliwości rozwoju i na długie lata określiła kierunek przemian.

Dziś trudno sobie wyobrazić, że kiedyś Łódź była małym miasteczkiem i dopiero XIX wieczny rozwój przemysłu, głównie włókienniczego, spowodował rozwój miasta i powstanie wielkiej aglomeracji. A jednak tak było. W miejscu gdzie dziś znajduje się budynek naszego Teatru był plac targowy noszący nazwę Placu cegielnianego (później Targowy rynek) gdyż sprzedawano tu wyroby pobliskiej cegielni, a dzisiejsza ulica im. Stefana Jaracza nosiła nazwę ul. Cegielnianej. Pierwszym budynkiem powstałym przy dzisiejszym placu Dąbrowskiego była secesyjna kamienica (dziś plac Dąbrowskiego nr 4). Zaprojektował ją Gustaw Landau-Gutenteger, jeden z najwybitniejszych architektów w dziejach Łodzi, nazywany mistrzem łódzkiej secesji, któremu Łódź zawdzięcza wiele pięknych budynków. Drugim murowanym obiektem był narożny, neoromański Przytułek dla Starców i Kalek, czyli późniejsze Collegium Anatomicum.  Budynek sądu wybudowano w latach dwudziestych XX wieku, a na gmach opery musiało miasto czekać jeszcze długo po zakończeniu II wojny światowej.
Jednak ówczesne władze miasta miały plany związane z tym atrakcyjnym miejscem w Łodzi. Jakie?

W tą historyczną podróż zabierze nas artykuł zamieszczony w „Głosie Porannym” z 12 lipca 1938 roku pt. Pałac województwa na pl. Dąbrowskiego. Zapraszamy do lektury strona nr 8.

Za wyszukanie informacji i udostępnienie pliku dziękujemy panu Juliuszowi Grzelczakowi.

plac Dąbrowskiego ok. 1930 roku, fot. Włodzimierz Pfeiffer, Archiwum Państwowe w Łodzi