————

Najsłynniejszy teatr operowy świata – mediolańska La Scala – była drugą sceną operową jaką wybudowano w stolicy Lombardii, pierwszym otwartym w 1717 roku w Mediolanie był Teatro Reggio Ducale; La Scala była dopiero piątym budynkiem teatralnym jaki wybudowano we Włoszech w XVIII wieku. Wcześniej powstały: Teatro Nuovo w Neapolu (1724), Teatro Filarmonico w Weronie (1732) i ponownie w 1737 roku w Neapolu Teatro San Carlo. Działalność La Scali zainaugurowała premiera opery Antonio Salieriego Europa riconosciuta 3 sierpnia 1778 roku.

Budowa nowego dużego gmachu operowego w Mediolanie stała się konieczna, gdyż Teatro Reggio Ducale padł w 1776 roku ofiarą pożaru, co wyraźnie zubożyło życie kulturalne miasta. Posiadacze operowych lóż naciskali na natychmiastowe przystąpienie do budowy, a arcyksiążę Ferdynand zaledwie w 20 dni po pożarze – wydał na to zgodę. Na podstawie projektu Giuseppe Piermariniego w ciągu zaledwie dwóch lat powstał gmach z klasycystyczną fasadą i wspaniałym audytorium mieszczącym wraz z balkonami ponad 3000 widzów. Nazwa „Teatro alla Scala” pochodzi od księżnej Reginy della Scala, żony księcia Barnabo Viscontiego – fundatora kościoła z XIV wieku, który stał niegdyś dokładnie na placu budowy nowego gmachu opery.

Utwór wystawiony na wielkie otwarcie skomponował Salieri specjalnie na tę okazję.
I pomyśleć, że nasz łódzki Teatr Wielki też nie był pierwszą sceną teatralną w Łodzi. Może to właśnie bardzo dobra wróżba!?… I tego się trzymajmy!

Budynek Teatru Wielkiego przy ul. Konstantynowskiej 14/16 w Łodzi (obecnie ul. Legionów), 1901 rok

Budynek zaprojektował Adolf Zeligson. Teatr Wielki zbudowany na zamówienie Fryderyka Sellina, był fenomenem w przemysłowej Łodzi. Miał okazałą neorenesansową fasadę oraz największą na ziemiach polskich salę teatralną, mieszczącą 1250 widzów. Otwarto go 28 września 1901 r. z wielką pompą, uroczystość uświetnili swoją obecnością Henryk Sienkiewicz i Henryk Siemiradzki. Pierwszym dyrektorem Teatru był Henryk Grubiński. Budynek spłonął 20 października 1920 roku.