Był pierwszym kierownikiem baletu naszego Teatru, współpomysłodawcą Łódzkich Spotkań Baletowych, a swoistym Jego rekordem jest ponad  30 realizacji choreograficznych – baletowych i operowych – przygotowanych dla zespołu łódzkiego Teatru Wielkiego; drugim zaś – Królewna Śnieżka (prapremiera w 1970), która towarzyszy nam do dziś!
Ukończył Studio Baletowe Muraszowej w Wilnie (1937), debiutował w wileńskim Teatrze Lutnia w balecie Zaproszenie do tańca Webera. Przed II wojną światową występował w zespole baletowym Feliksa Parnella i teatrze Wielka Rewia w Warszawie. Podczas okupacji niemieckiej był tancerzem i asystentem choreografa w Teatrze Muzycznym Lutnia w Wilnie, występował także w teatrach Maska i Rozmaitości „Jar” w Warszawie. Po wojnie występował w Krakowie, następnie tańczył w zespole Feliksa Parnella. W latach 1947–1949 był pierwszym tancerzem i pedagogiem w Operze Śląskiej w Bytomiu, a w latach 1950–1964 pierwszym tancerzem baletu Opery w Warszawie.
W latach 1951–1953 współpracował jako choreograf z warszawskimi teatrami, m.in.: Syrena, Nowym i Satyryków. W latach 1955–1959 odbył studia choreograficzne w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, odbył staże w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej (GITIS), Teatrze im. Kirowa w Leningradzie (1950), Londynie, Operze Paryskiej (1957), Balecie XX Wieku Maurice’a Béjarta (1968).
W latach 1967 –  1975 był kierownikiem ( i to jakim!) baletu Teatr Wielkiego w Łodzi.
Zmarł w Warszawie, pochowany 9 listopada 1995, a urodził się 105 lat temu…
I choć doskonale pamiętamy Mistrza, to Łódzkie Spotkania Baletowe i tak nie pozwolą o Nim zapomnieć…

zdjęcie po lewej: Witold Borkowski, fot. Chwalisław Zieliński