————
Kiedy w 1988 roku – trzy lata przed dwusetną rocznicą śmierci Mozarta – cały operowy (i nie tylko) świat przygotowywał się do Roku Mozartowskiego, tylko jeden teatr postanowił podjąć się wyczynu na skalę światową? Warszawska Opera Kameralna w osobach: Stefan Sutkowski (dyrektor WOP), Ryszard Peryt (reżyser) i Andrzej Sadowski (scenograf), postanowiła przygotować, zrealizować i przedstawić publiczności wszystkie (!) sceniczne dzieła Mozarta. Na warsztacie twórców wydarzenia znalazły się i te popularne i lubiane, ale też i te mniej znane, i nawet te, które zachowały się tylko we fragmentach, a które trzeba było rekonstruować. Stanęli przed trudnym zadaniem odnalezienia klucza do ponad dwudziestu dzieł o niezwykle zróżnicowanym charakterze. Wiadomo, że wśród scenicznych dzieł kompozytora są utwory tematycznie bardzo od siebie odległe: filozoficzne, religijne, dramatyczne, farsowe.
Udało się – warszawski cykl mozartowski w roku kompozytora – 1991 (w dniach 15 czerwca – 26 lipca) – stał się faktem! Na maleńkiej scenie Opery Kameralnej udało się pogodzić w zadziwiająco spójny sposób to, co teatralne, z tym, co malarskie i z tym, co muzyczne. Pojawiały się – jedna po drugiej – wyrafinowane inscenizacje o szczególnej urodzie plastycznej, perfekcyjne muzycznie i wokalnie – z udziałem zespołu młodych, świetnych i niezwykle zaangażowanych „w sprawę” śpiewaków. Zachwyty krytyków były ze wszech miar uzasadnione, a aplauz publiczności – bezcenny.
Mozartowski maraton – jako wisienka na torcie – zakończyło uroczyste przedstawienie widowiska Thamos (na bazie jego opery Thamos, król Egiptu) w naturalnej scenerii Teatru na Wyspie w warszawskich Łazienkach.
I tak też przechodzi się do historii…
Widzowie naszego Teatru mieli okazję poznać fascynujące oblicza reżyserskie Ryszarda Peryta; to u nas właśnie zrealizował swoje niezwykłe – znakomite spektakle: Mefistofeles Arriga Boito, Cyrulik sewilski Gioacchina Rossiniego, Mąż zawiedziony i Dyrektor teatru Mozarta.
I one przeszły do historii… Do jakże bogatej historii naszego Teatru i opery w Polsce, jako wydarzenia artystyczne najwyższej rangi.
