Polski

CZY WIECIE, ŻE… dekada ze złotem w tle

————

Łódzkie Warsztaty Operowe – „dziecko” ówczesnego dyrektora Sławomira Pietrasa -po raz pierwszy odbyły się 2 marca 1986 roku i były formą przybliżenia widzowi „kuchni” teatru operowego i baletowego. Była to wówczas jedyna taka inicjatywa w kraju. Odbywały się raz w miesiącu i w atrakcyjnej formie prezentowały ich uczestnikom – z aktywnym udziałem tzw. loży prasowej – tajniki powstawania spektaklu operowego i baletowego. W ciągu 5. lat odbyło się 50 Warsztatów, a część z nich miała – przy licznym udziale publiczności -także swoje edycje w Teatrze im. W. Bogusławskiego w Kaliszu.

Dyrekcję Sławomira Pietrasa (1982-1991), najdłużej urzędującego dyrektora naszego Teatru, śmiało można określić, jako złotą dekadę największej łódzkiej sceny. Zaprezentowano ok. 70. premier, z których każda – choć zdarzały się i te kontrowersyjne – pozostała w pamięci widzów i mobilizowała do kolejnej wizyty w Teatrze. Zawsze były to spektakle solidnie, choć często zaskakująco zrealizowane, wykonywane na najwyższym poziomie artystycznym, wysoko oceniane przez teatralną krytykę, a przez publiczność gorąco oklaskiwane.

Nie brakowało też zagranicznych wojaży Teatru, recitali znakomitych artystów (nie tylko łódzkich), spotkań z największymi postaciami polskiego teatru i zagranicznymi gwiazdami opery i baletu, a Łódzkie Spotkania Baletowe stały się naprawdę europejskim festiwalem tańca – ważnym i chętnie odwiedzanym przez światowe grupy baletowe.

Teatr nie osiadł jednak „na laurach” i nie zamierza; artystyczna kontynuacja tradycji sprawia, że kolejne pokolenia widzów odnajdują w naszym Teatrze – swój teatr! I oby tak zostało.

 

Na zdjęciu Leonard Katarzyński, Sławomir Pietras, Teresa May-Czyżowska, ŁWO 1986 „Arie, duety i ansamble”
fot. Chwalisław Zieliński