Premiera Halki w ostatecznej, czteroaktowej wersji odbyła się w warszawskim Teatrze Wielkim.
Bez mała 10 lat starań kompozytora poprzedziło ten wieczór.  Halka  (do libretta Włodzimierza Wolskiego)  powstała początkowo jako dzieło dwuaktowe. Wstawiono ją w tej postaci w Wilnie w 1848 roku na estradzie, a w 1854 roku na scenie operowej.
Gdy po latach oczekiwań dyrekcja warszawskiego Teatru Wielkiego zdecydowała się na „warszawską premierę” Moniuszko przedstawił wersję znacznie rozbudowaną i zmienioną. Jontek śpiewał już nie barytonem a tenorem, a partytura wzbogaciła się o kilka świeżo napisanych fragmentów: duet Jontka i Janusza, nowe arie Halki, Janusza i Jontka, tańce góralskie.
Tym sposobem powstało dzieło nowe, bardziej dojrzałe – czteroaktowa opera, która miała już na zawsze stać się symbolem polskiej opery.
Na premierze (dyrygowanej przez dyrektora teatru – Jana Quattriniego) śpiewali: Paulina Ravioli, Julian Dobrski i Wilhelm Troszel.
Jak widać nie zawsze wszystko „idzie jak z płatka”… Ważne, że Halka „dotrwała” do dziś i ma się całkiem dobrze. A to „do sprawdzenia” choćby na naszej scenie! Warto!

zdjęcie po lewej: Dorota Wójcik (Halka), Dominik Sutowicz (Jontek), fot. Joanna Miklaszewska