———–
Choć okoliczności, w jakich znalazł się dzisiejszy świat z przyczyn oczywistych nie sprzyjają świętowaniu i jakimkolwiek fajerwerkom, to nie możemy przecież pominąć w milczeniu wspólnego – naszego i Państwa – święta, Międzynarodowego Dnia Teatru. To już po raz 60. światowy teatr razem ze swoją wierną publicznością, bez której przecież istnieć by nie mógł, choć w mocno ograniczony sposób, przypomina o swoim istnieniu, znaczeniu i randze, przesłaniu i wielkiej roli, jaką ma do spełnienia we współczesnym świecie.
Święto uchwalone zostało w 1961 roku na pamiątkę otwarcia Teatru Narodów w Paryżu, które miało miejsce 27 marca 1957 roku, podczas IX światowego kongresu Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (International Theatre Institute – ITI) w Helsinkach. Jego ustanowienie zaproponował Arvi Kivimaa, prezydent Fińskiego Instytutu ITI, a obchody Światowych Dni Teatru mają na celu promocję i międzynarodową wymianę informacji na temat teatru, pobudzenie kreacji i zwiększania współpracy ludzi teatru; uświadomienie opinii publicznej wagi sztuki i artystycznej kreacji w życiu codziennym, w celu wzmocnienia przyjaźni i więzi międzyludzkich.
27 marca, co roku, rozsyłana jest wiadomość, tłumaczona na ponad 20 języków, od wybitnego człowieka teatru (co roku jest to inna osoba) zawierająca jego przemyślenia nie tylko na temat teatru. Pierwszą taką wiadomość wysłał w 1962 roku Jean Cocteau. W tym uroczystym dla teatru dniu odbywają się specjalne spotkania, okolicznościowe sympozja i wyjątkowe spektakle teatralne poświęcone znaczeniu i problemom współczesnego teatru.
Nie może być wyjątków; w tym roku i w tym dniu także jesteśmy z Państwem i wierzymy, że Państwo z nami także. Dla każdego artysty teatru bezpośrednia bliskość z widzem jest bezcenna i jesteśmy przekonani, że już wkrótce będzie ona możliwa.
Tymczasem, nasz wspólny uroczysty dzień – Dzień Teatru, świętujmy będąc ze sobą myślami i uczuciami, tymi najlepszymi i pozytywnymi. Bo jak napisał William Shakespeare:
Świat jest teatrem, aktorami ludzie, którzy kolejno wchodzą i znikają.
Jean Cocteau, 1923
fot. Agence Meurisse, źródło: wikimedia.org
