Tym razem na Nowy Rok – 2024 proponujemy chwil kilka z „muzycznym”  uśmiechem za sprawą poczucia humoru wielkich i sławnych operowych nazwisk…

                                                                  ****
Po premierze opery Richarda Wagnera Śpiewacy norymberscy, zapytano jednego z krytyków o wyrażenie opinii. Ten odpowiedział:
– Częściowo podoba mi się, częściowo nie.
– A co się panu nie podoba?
– Muzyka.
                                                                    ****
Christoph Willibald Gluck, gdy przygotowywał wystawienie swojej opery Ifigenia w Aulidzie, był niezadowolony ze śpiewaka, któremu wciąż zwracał uwagę. Wreszcie śpiewak rzekł:
– Wszystko będzie dobrze. Jak tylko włożę kostium, pan mnie nie pozna. Wkrótce, na generalnej próbie Gluck zawołał do śpiewaka:
– Kolego! Poznałem pana mimo kostiumu!
                                                                     ****
Po premierze opery Georges’a Bizeta, jeden z krytyków napisał:
– W tej operze nie było nic hiszpańskiego. Jedynie sceny w szatni po przedstawieniu przypominały corridę.
                                                                     ****
Po śmierci Johanna Straussa, niejaki Muller wystawił operetkę opartą na melodiach Straussa. Wkrótce pewien krytyk tak skomentował to wydarzenie:
– Muller napisał operetkę z muzyką Straussa i dorobił się kamienicy. Gdyby Strauss stworzył podobne dzieło do muzyki Mullera, na pewno umarłby z głodu.
                                                                    ****
Pewnego razu Giuseppe Verdi spacerując po parku usłyszał katarynkę, która wygrywała melodię z jego opery Rigoletto w dość szybkim tempie. Kompozytor podszedł do kataryniarza i powiedział aby wolniej kręcił korbką katarynki.
Następnego dnia Verdi przechodząc koło tego samego kataryniarza, ujrzał na katarynce kartką z napisem: Uczeń mistrza Verdiego.

Na Nowy Rok – wszystkiego najlepszego, dużo uśmiechu i dużo dobrej muzyki!

zdjęcia po lewej: Johann Strauss (w środku u góry), Kronika opery, wyd. I 1993