Łódzki teatr operowy znalazł w Zygmuncie Latoszewskim nie tylko znakomitego dyrygenta i znawcę muzyki i opery w szczególności, ale także wspaniałego człowieka i przyjaciela artystów, którzy z wielką atencją i uznaniem wspominają Maestra do dziś. I jeśli szukać by wielkich postaci łódzkiej opery, to nazwisko Zygmunta Latoszewskiego z pewnością pozostanie na jednym z czołowych miejsc.  W 1962 roku, jeszcze więc w Operze Łódzkiej, rozpoczęła się wspaniała i długotrwająca przygoda Zygmunta Latoszewskiego z łódzką operą. Ten wspaniały muzyk, pedagog i dyrygent zadebiutował w Łodzi w 1962 roku operą Delibesa Lakmé – z Delfiną Ambroziak i Zofią Rudnicką w partii tytułowej, by późnej zaprezentować jeszcze  „swoje”: Cyganerię, Don Juana, Rycerskość wieśniaczą, Bal maskowy, Manon, Tajemnice Zuzanny, Pajace.
W 1967 roku Teatr Wielki w Łodzi właśnie Latoszewskiemu powierzył kierownictwo artystyczne, które trwało do 1972 roku. W tym czasie Maestro – przez 5 lat swojej dyrekcji artystycznej – przygotował 16 premier wśród których znalazły się m.in. :Halka (otwierająca Teatr Wielki w Łodzi, Kniaź Igor, Straszny dwór, Dama pikowa, Tragedyja albo rzecz o Janie i Herodzie, Romeo i Julia, Lohengrin, Hrabina, Aida, Wesele Figara, Henryk VI na łowach, Dziewczyna z zachodu, Opowieści Hoffmanna, Romans gdański, Dama pikowa,
Nie był łodzianinem z urodzenia, ale niewątpliwie był nim z wyboru! Dziękujemy…

zdjęcie po lewej: Zygmunt Latoszewski, fot. wikipedia