————

Nieodłącznym elementem życia teatralnego jest obecność w nim tych, którzy swoim znawczym piórem oceniają poczynania twórców dzieła scenicznego. Bez dziennikarzy i krytyków muzycznych dla artystów (i publiczności także!) życie byłoby może i łatwiejsze, ale na pewno – nudniejsze i pozbawione kolorytu. Dobrze jest mieć wśród nich przyjaciół – bez względu na to czy chwalą czy – jak trzeba – ganią. Łódzki Wielki od początku swego istnienia odnajdywał „łaskawe pióra” przede wszystkim dlatego, że to, co proponował było bardzo ważne i atrakcyjnie podane. A towarzyszyły nam takie legendy, jak m.in.: Jerzy Waldorff (ze swoimi „pociągami operowymi”), Henryk Swolkień, Józef Kański, Lucjan Kydryński, Małgorzata Komorowska, Małgorzata Huniewicz, Paweł Chynowski, Piotr Nędzyński, a także łódzcy prasowi animatorzy kultury, jak m.in.: Anna Iżykowska-Mironowicz, Renata Sas, Małgorzata Karbowiak, Ewa Pankiewicz, Anna Kolasa, Jerzy Kwieciński, Jerzy Panasewicz, Jerzy Katarasiński, Michał Lenarciński i wielu, wielu innych, dla których sztuka i teatr były tak samo ważne, jak dla ich twórców.  Bez Ich ocen i fachowych komentarzy – bywa, że nie najmilszych dla artystów – życie teatralne może i nie stanęłoby w miejscu, ale z pewnością jego rozwój byłby mniej obiektywny i barwny. A publiczność?  Czyta i analizuje, co nie znaczy, że nie ma swojego zdania.
Zatem – nasze jubileuszowe podziękowania za każdą twórczą opinię i obecność z nami!

Na zdjęciu Liliana Kowalska, Tomasz Raczek, Małgorzata Huniewicz, Anna Iżykowska-Mironowicz, Wacław Bierkowski

fot. Chwalisław Zieliński