Jest jedną z najważniejszych postaci łódzkiego (i nie tylko!) baletu. Po ukończeniu Szkoły Baletowej w Gdańsku w 1965 roku pracę zawodową rozpoczęła w Operze Bałtyckiej w Gdańsku, by po czterech latach zaangażować się w Państwowej Operze w Bydgoszczy, gdzie jako pierwsza solistka baletu występowała do 1971 roku; w tym samym roku przeniosła się do Teatru Wielkiego w Łodzi, gdzie swoje umiejętności – w dziesiątkach ról pierwszoplanowych – prezentowała do końca kariery tanecznej.
W 1981 roku ukończyła studia pedagogiczne w warszawskiej Akademii Muzycznej; przez wiele lat była pedagogiem w  Szkole Baletowej w Łodzi i kierownikiem baletu Teatru Wielkiego w Łodzi.
Kierowała zespołami baletowymi w Teatrze Wielkim w Poznaniu i Operze Wrocławskiej; była też dyrektorem artystycznym szkoły baletowej w Poznaniu.
Od 1971 roku nieprzerwanie do 1986 – jako pierwsza solistka – tańczyła niemal wszystkie partie wchodzące do repertuaru łódzkiego zespołu baletowego; od Odetty w Jeziorze łabędzim Czajkowskiego poprzez główne partie w Romeo i Julii Prokofiewa, Giselle Adama, Dafnis i Chloe Ravela, Ognistym ptaku Strawińskiego, Córce źle strzeżonej Hérolda i Lanchbery’ego po współczesne choreografie m.in. Ewy Wycichowskiej: Faust goes rock, Republika rzecz publiczna, Miriam czy Stabat Mater Szymanowskiego i wiele, wiele innych – pierwszoplanowych, z których każda w wykonaniu Liliany Kowalskiej stawała się wielką kreacją sceniczną.
Dziś Liliana Kowalska – znakomita tancerka, pedagog i organizatorka życia baletowego w Polsce uhonorowana zostaje Nagrodą Perły Tańca. Artystka jeszcze raz stanie na „swojej scenie”, by z rąk innej wielkiej baleriny – Bożeny Kociołkowskiej – odebrać tę prestiżową polską nagrodę artystyczną.
Gorąco gratulujemy i serdecznie dziękujemy.

zdjęcie po lewej: Liliana Kowalska, Szeherezada 1977, fot. Chwalisław Zieliński