Większą część swojego życia, także artystycznego spędził w Łodzi i dał się poznać jako wspaniały śpiewak i reżyser spektakli teatralnych. Na scenach Opery Łódzkiej i Teatru Wielkiego w Łodzi stworzył dziesiątki kreacji wokalnych i reżyserskich.
Antoni Majak urodził się 16 stycznia 1911 w Warszawie. W latach 1928–1931 kształcił się w Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. Występował jako chórzysta w teatrach warszawskich, a w sezonie 1938/1939 należał do grona solistów Teatru Wielkiego w Warszawie.
W okresie okupacji doskonalił swój głos. Uczestniczył w koncertach pod auspicjami Rady Głównej Opiekuńczej (RGO), a w kwietniu 1944 zadebiutował na scenie operowej w Warszawie. Po upadku powstania warszawskiego więziony był w KL Auschwitz i innych obozach niemieckich.
Po powrocie do kraju w 1946 został zaangażowany do zespołu solistów Opery Śląskiej w Bytomiu. W 1953 zadebiutował jako reżyser teatralny. W latach 50. XX w. występował i reżyserował również w Państwowej Operze im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu oraz w Operze i Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku, a w latach 60. reżyserował także w Operze Wrocławskiej.
W latach 1960–1978 był solistą i reżyserem Opery Łódzkiej, a w sezonie 1960/1961 także jej kierownikiem artystycznym.
W 1978 po przejściu na emeryturę, nadal reżyserował i występował gościnnie. Współpracował z Polskim Radiem i Telewizją Polską. W latach 1971–1979 był wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi.
Właśnie (25 grudnia 1994), mija 30 lat od kiedy Artysty nie ma już wśród nas ale pozostały w pamięci widzów i w archiwum Teatru dziesiątki wyreżyserowanych spektakli operowych i kreacji wokalnych.
Takich Artystów się nie zapomina…

zdjęcie po lewej: Antoni Majak, fot. archiwum Teatru