Właśnie mija (20 lutego br.) dokładnie 10 lat od kiedy pożegnaliśmy na zawsze Maestra Antoniego Wicherka. Jako muzyka kształtowali Artystę m.in. Kazimierz Wiłkomirski i Adam Kopyciński a także Walerian Bierdiajew, u którego był aspirantem. Ukończył też studia w Conservatorio Benedetto Marcello w Wenecji.
Jako dyrygent, działał kolejno w Operze Poznańskiej, Operze Warszawskiej gdzie w latach 1973–1981 był pierwszym dyrygentem i dyrektorem artystycznym. Po odejściu z Warszawy przez ponad dziesięć sezonów kierował teatrami i orkiestrami w Egipcie (Kair), Szwajcarii (Sankt Gallen, Lozanna, Lugano) i Niemczech (Düsseldorf, Karlsruhe, Wiesbaden, Gelsenkirchen i Oberhausen). Artystę podziwiano także m.in. w Berlinie, Budapeszcie, Dreźnie, Lipsku, Ankarze i Bukareszcie i na wielu renomowanych estradach filharmonicznych i scenach operowych świata.
Po powrocie do kraju objął dyrekcję Teatru Wielkiego w Łodzi gdzie polskiej widowni przywrócił pod swoją batutą Parię Stanisława Moniuszki. Tu także w 1993 roku – zabrzmiał Król Ubu (Ubu rex – opera buffo) Krzysztofa Pendereckiego. Nie zabrakło też ulubionego przez artystę Richarda Wagnera i jego Holendra tułacza  z Hanną Lisowską – wybitną polską śpiewaczką, a prywatnie żoną Maestra – w partii Senty).
Antoni Wicherek odznaczony był m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, odznaką Zasłużony Działacz Kultury oraz Złotą odznaką honorową Za Zasługi dla Warszawy. Był niestrudzonym propagatorem muzyki Stanisława Moniuszki i Richarda Wagnera.
Pochowany został w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

zdjęcie po lewej: Antoni Wicherek, fot. Juliusz Multarzyński