English
Index / Stanisław Michoński

Stanisław Michoński

Crew: Soliści

————

Do zespołu Opery Łódzkiej dołączył w 1958 roku, po wcześniejszych udanych występach w Operze Warszawskiej (m.in. Markiz w Traviacie Verdiego i Zuniga w Carmen Bizeta) i Operetce Łódzkiej (Bal w Savoyu Ábraháma).
Na łódzkiej scenie operowej zadebiutował partią Micha w Sprzedanej narzeczonej  Smetany, w reżyserii Antoniego Majaka. Od tego momentu artysta obsadzany był w spektaklach realizowanych przez znakomitych reżyserów, jak m.in. Ludwik René, Wiktor Brégy, Lia Rotbaumówna, Leo Nedomansky, Józef Grubowski, a te ważniejsze role to m.in. Bartolo w Cyruliku sewilskim, Mefisto w Fauście, Benoit w Cyganerii, Nirenus w Juliuszu Cezarze, Mateo
we Fra Diavolo.

Stanisław Michoński najlepiej czuł się w rolach charakterystycznych i właśnie w nich tworzył swoje najefektowniejsze kreacje wokalno-aktorskie. W 1967 roku (20 stycznia) wziął udział w pierwszym łódzkim Kniaziu Igorze Borodina (Skuła) już w Teatrze Wielkim w reżyserii Romana Sykały. Tutaj także wielokrotnie pełnił funkcję asystenta reżysera w realizowanych spektaklach. Wystąpił w kilkudziesięciu tytułach operowych i operetkowych, z których większość pozostawała na długo w pamięci widzów. Były wśród nich m.in. Król Henryk w Lohengrinie i Herman w Tannhäuserze Wagnera, Faraon w Aidzie Verdiego, Osmin w Uprowadzeniu z seraju Mozarta, Mendoza  w Zaręczynach w klasztorze Prokofiewa, Jowisz w Orfeuszu w piekle Offenbacha i Żupan w Baronie cygańskim Straussa.

Artysta do końca swojej kariery scenicznej pozostał wierny Teatrowi Wielkiemu w Łodzi; tu wystąpił w swoich trzech ostatnich premierach – w Sonacie Belzebuba Bogusławskiego (Rio Bamba) w reżyserii Bogdana Hussakowskiego, w Manru Ignacego Jana Paderewskiego (Jagu) w reżyserii Alicji Dankowskiej
i w 1988 roku – w Tosce Pucciniego (Zakrystian), w reżyserii Klausa Wagnera.

 

Footer logos