Minęło właśnie 10 lat od kiedy pożegnaliśmy na zawsze Marię Fołtyn – wielką polską śpiewaczkę (sopran), reżyserkę operową i pedagoga wokalnego. Artystka była niestrudzoną propagatorką Moniuszki i jego twórczości, nie ustawała w działaniach na rzecz popularyzacji jego muzyki, poświęcając na to znaczną część swojego życia i energii. Nie dziwi więc fakt, że w polskim środowisku

———— Kiedy w 1971 roku ta wyjątkowa opera Giacomo Pucciniego wkroczyła wystrzałowo na naszą scenę, stała się jej jedyną inscenizacją w Polsce i tak pozostało do dziś. Wyjątkowości  zdarzenia dodaje fakt, że do głównej partii kobiecej – wtedy  i dziś – stanęły dwie mocno związane ze sobą osoby: Halina Romanowska – znakomita solistka naszego Teatru,

———— „Obyś żył w ciekawych czasach” głosi starożytna chińska klątwa. Nastały… ciekawe czasy. Trudne, tragiczne, ważne. Trudne czasy kształtują silnych ludzi. Potraktujmy je jako możliwość. Możliwość sprawdzenia siebie i swojej wewnętrznej siły. Możliwość działania. Sztuka i ludzie tańca nie pozostają obojętni wobec obecnych wydarzeń. Mamy swój język – ruch, który jest uniwersalny dla wszystkich ludzi.

———— Dawni i współcześni  twórcy operowi  niezbyt często sięgali – nawet jako tło akcji swych dramatów muzycznych – po tradycję i nastrój Świąt Wielkanocnych… Włoski kompozytor Pietro Mascagni jest swoistym wyjątkiem w tej materii. Jego Rycerskość wieśniacza – wspaniały muzyczny dramat z piękną muzyką i efektownymi partiami wokalnymi – rozgrywa się właśnie w atmosferze tych świąt

———— Z wielkim żalem i smutkiem przychodzi nam pożegnać Waldemara Szubskiego – naszego wspaniałego Kolegę i Artystę, Człowieka, dla którego Teatr był prawdziwym drugim domem. Znakomity muzyk – puzonista naszej orkiestry z Teatrem Wielkim w Łodzi związany był przez ponad trzydzieści lat – zawsze gotowy do kolejnych wyzwań artystycznych, sumienny i odpowiedzialny, z wielką troską

———— Nieodłącznym elementem życia teatralnego jest obecność w nim tych, którzy swoim znawczym piórem oceniają poczynania twórców dzieła scenicznego. Bez dziennikarzy i krytyków muzycznych dla artystów (i publiczności także!) życie byłoby może i łatwiejsze, ale na pewno – nudniejsze i pozbawione kolorytu. Dobrze jest mieć wśród nich przyjaciół – bez względu na to czy chwalą