Najwybitniejszy polski kompozytor XX wieku – twórca symfoniki, oper, muzyki filmowej i pełen charyzmy mistrz dyrygenckiej batuty. Jego muzyka niejednokrotnie była wykorzystywana przez twórców filmowych. Utwory Krzysztofa Pendereckiego znalazły się m.in. w: Egzorcyście Williama Friedkina, Lśnieniu Stanleya Kubricka, Dzikości serca Davida Lyncha, Ludzkich dzieciach Alfonso Cuaróna, Katyniu Andrzeja Wajdy oraz Wyspie tajemnic Martina Scorsese. Jest twórcą czterech

Jest jedną z najważniejszych postaci łódzkiego (i nie tylko!) baletu. Po ukończeniu Szkoły Baletowej w Gdańsku w 1965 roku pracę zawodową rozpoczęła w Operze Bałtyckiej w Gdańsku, by po czterech latach zaangażować się w Państwowej Operze w Bydgoszczy, gdzie jako pierwsza solistka baletu występowała do 1971 roku; w tym samym roku przeniosła się do Teatru Wielkiego w Łodzi, gdzie swoje umiejętności – w

Wraz z pojawieniem się telewizji szybko zmniejszyła się publiczność filmów operowych; było łatwe do przewidzenia, że opera podbije także i to nowe medium. Pierwsze próby miały miejsce już w 1928 roku w laboratorium Bella w Stanach Zjednoczonych, zaś poczta niemiecka podjęła eksperymenty w tej dziedzinie już w 1935 roku a rok później londyńska BBC nadała wyjątki z Mister Pickwick Alberta Coatesa. Następne kamienie

Był synem ogrodnika i kwiaciarki, a już pierwsze lata w warszawskiej szkole baletowej wskazywały na to, że był postacią nietuzinkową równie dobrze czująca się w balecie klasycznym jak i tańcu charakterystycznym. Z czasem styl choreograficzny Feliksa Parnella stawał się jedyny i niepowtarzalny wykraczający daleko poza istniejące od lat szablony. Inspiracje czerpał zarówno ze sztuk pięknych jak i sportu, pracy fizycznej, polskiej

Taniec jest ukrytym językiem duszy i odzwierciedleniem naszego ciała, czasem zabawy, czasem bólu, a choreograf jest po to by duszę tę uwolnić.. Te słowa legendarnej amerykańskiej tancerki i choreografki Marthy Graham jakże trafnie definiują spektakl baletowy będący dla publiczności możliwością odnalezienia się w trzech różnych przestrzeniach tematycznych, muzycznych, plastycznych i intelektualnych. Przed nami wyjątkowe spotkanie

Zadebiutował w końcu lat 50. XX wieku w pierwszych edycjach festiwalu Warszawska Jesień. Początkowo twórczość Wojciecha Kilara pozostawała pod wpływem polskiego i europejskiego neoklasycyzmu; kompozytor sięgał do klasycznych form i gatunków, melodyki, orkiestry i brzmienia. Od początku lat sześćdziesiątych m.in. wraz z Krzysztofem Pendereckim i Henrykiem Góreckim tworzył nową polską szkołę awangardową, a w połowie lat siedemdziesiątych uprościł swój język muzyczny, zaczął coraz

  Zawsze kiedy pojawiał się na naszej scenie, a po raz pierwszy zdarzyło się to w 1967 roku w Aidzie Verdiego, natychmiast stawał się „postacią numer jeden” – przykuwającą swoim głosem i charakterystyczną aparycją uwagę publiczności. Przez całą swoją drogę artystyczną, także na wielu polskich i zagranicznych scenach operowych, tworząc dziesiątki  kreacji wokalno-aktorskich. Charakterystyczny basowy głos Artysty

Legenda polskiego baletu – tancerz, choreograf, pedagog i reformator polskiego baletu. Był solistą baletu Opery Poznańskiej a później jego wieloletnim kierownikiem; twórca Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu, z którym jako choreograf odnosił liczne sukcesy zagraniczne. Conrad Drzewiecki – bo o nim mowa – także na naszej scenie z naszym zespołem stworzył niezapomniane spektakle: Ognisty ptak Strawińskiego i Księżyc Orffa (1978), Etiuda

Jednoaktowy utwór składający się z dwóch obrazów, przeznaczony na głos tenorowy solo, chór mieszany i orkiestrę komponowany był do scenariusza pisarza – Jerzego Mieczysława Rytarda. Jego libretto, współautorstwa Heleny Roj-Kozłowskiej, zaginęło przed ukończeniem kompozycji, toteż Karol Szymanowski wspólnie z Leonem Schillerem przygotowali nowe. Opowiada historię dziewczyny porwanej przez górskich zbójników, która wkrótce zakochała się w ich harnasiu. Po powrocie do miasta