———— Ta – jak się później okazało – niezwykle cenna inicjatywa powstała w głowach Stanisława Dyzbardisa (kierownik literacki) i Witolda Borkowskiego (kierownik baletu). Przy pełnej aprobacie dyrekcji Teatru (Stanisława Piotrowskiego i Zygmunta Latoszewskiego) stały się faktem  Łódzkie Spotkania Baletowe; pierwsze odbyły się już w rok po otwarciu Teatru – w 1968. Wzięły w nich udział

———— Urodził się 250 lat temu (podawane daty to 15, 16 lub 17 grudnia) i choć żył zaledwie 57, zostawił po sobie ogromną spuściznę muzyczną, której wartość dla świata trudno przecenić; pośród niej jest dla operomanów ta najważniejsza – to opera Fidelio (jedyna opera jaką skomponował Beethoven). O bogactwie i wartości jego dzieł napisano tomy,

———— Z ciężką chorobą walczyła długo i dzielnie, nie poddawała się, a swoją aktywnością – wbrew przeciwnościom losu – udowadniała, że jeszcze jest, jeszcze chce i jeszcze może. Powiedzieć o Joli, że była Artystką baletu naszego Teatru, to powiedzieć bardzo niewiele – Ona była jego duszą, organizacyjną „alfą i omegą”, zawodową profesjonalistką, życzliwym doradcą i

———— 30 września 1935 roku w Bostonie odbywa się prapremiera Porgy and Bess George’a Gershwina. Wykształcony przez Rubina Goldmarka stał się Gershwin w latach dwudziestych XX w. znany jako kompozytor doskonałej muzyki rozrywkowej. W 1924 roku odniósł wielki sukces swoją Rhapsody in Blue (Błękitna rapsodia), a do skomponowania opery zachęciła go znajomość z Belą Bartokiem

———— Jerzy Neugebauer – niekwestionowany Mistrz fotografii teatralnej w styczniu 2020 roku święcił swoje 90. urodziny. Wyjątkowy specjalista w swoim fachu,  jak mało kto potrafi zatrzymać w kadrze akcję sceniczną tak, by jego zawartość nie była tylko zwykłą rejestracją, ale dokumentowała także nastrój sceny, jej atmosferę i emocje postaci – bohaterów spektaklu. Fotografował akcję sceniczną

————– Wraca ale tak właściwie nie przestał być od swojej premiery w 1990 roku! Ci, którzy widzieli ten kultowy balet w choreografii Lorki Massine’a (syna legendarnego Leonida Miasina z Baletów Rosyjskich Diagilewa) ciągle mają przed oczami poruszające obrazy do energetycznej muzyki Mikisa Theodorakisa z finałowym tańcem sirtaki na czele. Ci, którzy nie mieli szczęścia ich zobaczyć